Καταστάσεις που μπορεί να σε δυσκολεύουν

αν έχεις άγχος, με ή χωρίς κρίσεις πανικού

Το να έχεις άγχος είναι δύσκολο. Το να έχεις πολύ άγχος, για πολλούς λόγους και πολύ συχνά, μπορεί να είναι ανυπόφορο. Μπορεί να έχεις ένα ανεπαίσθητο αλλά βασανιστικά διαρκές άγχος που απλά να μην σε αφήνει να χαλαρώνεις. Μπορεί να έχεις άγχος που να μην το καταλαβαίνεις πια, αλλά να έχεις πάθει ήδη μια ή περισσότερες κρίσεις πανικού. Μπορεί απλώς να έχεις ένα σφίξιμο στο στομάχι, μια δυσκολία στην αναπνοή, ένα ευερέθιστο έντερο, ένα έλκος ή κάποια άλλη σωματική ενόχληση που να προκαλείται ή να επιδεινώνεται από το άγχος. Μπορεί να έχεις αϋπνία. Πολύ αγχωτικό ύπνο και όνειρα. Μπορεί να έχεις διαγνωστεί με κάτι που σχετίζεται ή/και που εμπεριέχει λέξεις όπως Αγχώδης ή (σκέτη) Διαταραχή. Ή να έχεις διαγνωστεί με οτιδήποτε που η διάγνωση και μόνο να σε αγχώνει αφόρητα. Μπορεί απλά να περνάς κάτι πολύ, πολύ δύσκολο.

αν έχεις μελαγχολία, θλίψη, κατάθλιψη

Βαρύ πράγμα η θλίψη… Καμιά φορά, τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να βοηθήσει. Όλα μοιάζουν λίγα, μάταια, απόμακρα, αφόρητα. Και η μοναξιά… θεέ μου… νομίζω πως ποτέ άλλοτε δεν είναι τόσο εκκωφαντική η μοναξιά όσο μέσα στην θλίψη… Δυστυχώς, ισχύει και ανάποδα. Ποτέ άλλοτε και η θλίψη, δεν είναι τόσο βαριά όσο μέσα στη μοναξιά…

Καμιά φορά, η θλίψη έχει αιτία, έχει εμφανή λόγο που υπάρχει. Όπως για παράδειγμα όταν έχω χάσει κάποιον ή κάτι πολύτιμο για μένα. Όταν συμβαίνει στην ζωή μου κάτι που δεν ήμουν έτοιμη/ος για αυτό. Αυτό όμως από μόνο του, το να έχει λόγο να υπάρχει η θλίψη, δεν την κάνει και «διαχειρίσιμη». Πολλές φορές, δεν αρκεί. Και άλλες φορές πάλι, φαίνεται να μην έχει καν (προφανή) λόγο. Να έρχεται έτσι, από μόνη της. Τότε είναι που μπορεί να γίνει και πολύ τρομαχτική. Γιατί τότε φαίνεται να είναι ανεξέλεγκτη.

Και τότε, τι κάνει κανείς; Να μην την νιώθει;
Να την νιώθει.
Η θλίψη είναι εκεί για να βιωθεί.
Απλά αυτό είναι πολλές φορές τόσο, μα τόσο – τρομαχτικά- αφόρητο.

αν έχεις φόβους, φοβίες, εμμονές, καταναγκασμούς

Μπορεί να υπάρχει κάτι εκεί έξω, μια πιθανή κατάσταση, που να σε τρομάζει τόσο, που να μην μπορείς να διανοηθείς να την βιώνεις. Να μην αντέχεις στην σκέψη της. Να μην θέλεις να την σκέφτεσαι καν. Ποτέ. Ποτέ των ποτών, ώ ποτέ.

Μπορεί να έκανες πολύ καλή δουλειά μέχρι τώρα στο να την αποφεύγεις. Την τρομακτική σου κατάσταση ή/και την σκέψη της. Μπορεί να μην κατάφερνες να την αποφεύγεις εύκολά ή πάντα, αλλά τέλος πάντων, να ήταν σχετικά καλά τα πράγματα. Μπορεί όμως αυτό τώρα να μην είναι (πια) εφικτό.

Αν έχεις θέματα υγείας

Νομίζω είναι αυτονόητη η δυσκολία και ίσως η ανάγκη για βοήθεια όταν μας συμβαίνει κάτι σοβαρό και δύσκολο με την υγεία μας. Εδώ η σύνδεση με την συμβουλευτική / ψυχοθεραπεία είναι λίγο-πολύ δεδομένη.

Αλλά μπορεί από την άλλη, να έχεις πάθει κάτι απλό. Να έχεις βγάλει έναν ρευματισμό. Μια ημικρανία. Μια ενόχληση στην αναπνοή.

Μπορεί να μην το ψάξεις πολύ για αρχή. Να πεις: Εγώ μια χαρά ήμουνα, και μια χαρά θα είμαι πάλι, αν δεν είχα αυτήν την ασθένεια, αυτό το πράγμα που με πονάει… Αυτή είναι που τα έκανε όλα χάλια, αυτός ο πόνος είναι που δεν μ’ αφήνει να ζήσω έτσι όπως θέλω, δεν μ’ αφήνει να κάνω αυτό και το άλλο…

Και να πάρεις παυσίπονο. Και να φύγει.

Και μετά ίσως έρθει πάλι. Ίσως πολλές φορές. Ίσως έρθει κάτι άλλο. Και μετά κάποιος ειδικός θα πει ότι δεν είναι «Ο Σωστός» ειδικός για αυτό το πρόβλημα. Θα πει ότι είναι από το «άγχος», ότι είναι «ψυχολογικό».

Ακόμη κι αν ακούγεται “τραβηγμένο”, ή και απίθανο ακόμη, πολλά θέματα που εμφανίζονται ως κάποια σωματική ενόχληση ή ασθένεια έχουν την ρίζα τους και τρέφονται από ψυχικές μας δυσκολίες. Έτσι, δύσκολα κανείς μπορεί να βρει ησυχία από αυτά, αν δεν τα προσεγγίσει με όλους τους τρόπους – σωματικά και ψυχικά.

Όπως και να έχει…

είναι εντάξει να θέλεις κάτι πιο «υποφερτό», κάτι λίγο πιο «χαλαρό»… έστω κάποιες πιο «ήσυχες» στιγμές. Μπορεί μέσα σου, να υπάρχει ο δρόμος για ένα τέτοιο μέρος, για μια τέτοιου είδους ζωή. Με την συμβουλευτική/ψυχοθεραπεία, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, δίνεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να ψάξει για αυτό το μέρος…